در عشق زنده باید ! کز مرده هیــچ ناید
در علم مدیریت گفته شده : میان افراد «با انگیزه » و افراد « گماشته شده » فرق بسیار است . افراد با انگیزه همواره در فکر دفاع از آنچه در اختیار دارند مثل اندیشه ها ، ارتباطات ، داراییها و... هستند . از طرف دیگر افراد گماشته شده با این فلسفه زندگی می کنند که همه چیز امانتی است . ما عریان به دنیا می آییم و عریان می رویم . این درست است ولی یک چیز را فراموش نکنیم و آن عشق و علاقه ای است که ما می توانیم نثار دیگران کنیم و همان عشق و علاقه خود را بدرقه راه آخرت نمائیم.
یکی از خاخام ها گفته : « هرگز ندیدم کسی در بستر مرگ بگوید ای کاش دوباره می توانستم به دفتر کارم برگردم! آنان چیزهایی از این دست می گویند : " کاش بیشتر به دیگران توجه کرده بودیم ، کاش به دیگران عشق می ورزیدم و بیشتر با مردم ارتباط برقرار می کردم" » .
این گفته آنان در بستر مرگ هم پیام است و هم دعوت به عمل برای آنان که زنده اند.
البته این پیام پیش تر هم توسط بزرگان یادآوری شده است از جمله :
در عشق زنــــده باید کز مـــــرده هیچ ناید
دانی که کیست زنده ؟ آن کو ز عشق زاید (مولوی)
«همنوع ( همسایه) خود را مثل خودت دوست داشته باش» (حضرت مسیح )
« اگر دین ندارید لااقل آزاده باشید » (امام حسین (ع))
