پردۀ ِ پندار

در دوران پهلوی، علی اصغر حکمت وزیر ادیب و دانشمند معاصر، در سفری که به خراسان رفته بود؛ به همراه امیر شوکت الملک (امیر بیرجند) برای بازرسی به مدرسه ای به نام ابن یمین رفتند .

در یکی از کلاسها، امیر از یکی از دانش آموزان می پرسد : آیا می دانی چرا این مدرسه را به نام "ابن یمین"  نام گذارده اند؟  دانش آموز پاسخ می دهد: " برای اینکه ابن یمین شاعر معروفی بوده است. "

آقای حکمت ضمن اشاره ای به زندگی ابن یمین به دانش آموز می گوید : " آیا شعری از وی از حفظ داری؟ "

شاگرد خراسانی فورا" این ابیات را می خوا ند :

اگر دو گاو به دست آوری و مزرعه ای                   

یکی امیر و یکی را وزیر نام کنی

وگر کفاف معاشت نمی شود حاصل                  

رَوی و شام، شبی از جهود وام کنی

هزار بار از آ ن بِه، که بامداد پگاه                         

کمر ببندی و بر چون  خودی سلام کنی

سکوت حاضران را فرا گرفت.  امیر شوکت الملک در حالی که لبخند  می زد رو به آقای حکمت کرد و گفت:

" برای امیر  حکمت این نامگذاری روشن شد،  جناب  وزیر خود داند. "

سپس همگی از کلاس خارج شدند.