پردۀ ِ پندار

دربارۀ (مثنوی) بانگ نی با ه ا سایه گفتگو می کردیم . به این بیت رسیدیم:

آینه بر سنگ زد آن خوش نگار

تا بر آن پاکیزه ننشیند غبار

سایه توضیحاتی داد که در شناخت جهان بینی او سودمند است:

آن خوش نگار ، آن زیبا رو آینه رو بر سنگ می زنه. زشت رو اگه آینه رو بر سنگ بزنه خُب طبیعیه اما اونکه زیبا رو هست آینه رو زد شکست؛ یعنی مهمترین چیز برای شما در زندگی این است که زندگی دیگران و طبعاً خودتونو آلوده نکنین. برای اینکه زندگی را از خطر آلودگی نجات بدید خود زندگی رو نابود می کنین؛ یعنی به مرگ خودتون تن می دین . این حساب دو دوتا چهارتاست؛ یعنی پاکیزگی این آینه اصل اساسی شماست. برای اینکه آینه ای که آلوده می شه دیگه قیمت نداره و اگه بشکنه بهتره که باعث آلودگی یه آینه باشه ، باعث آلودگی یک پاکیزه بشه.

از کتاب پیر پرنیان اندیش