دریای وهم

در مطلبی قبلا راجع به « پیشگویان قلابی ، توهم پیش بینی»  http://blog.ir/panel/pardehpendar/post_edit/221  مطلبی نوشتم ، اکنون می خواهم در این رابطه به چند خبر اشاره کنم . همین «کارشناسان» پیش بینی کرده بودند که در تاریخ 99/2/10 شهاب سنگی به زمین برخورد می کند و زمین را متلاشی می کند . همچنین با استفاده از منحنی ای خبر از کشته شدن  میلیونها نفر در ایران بر اثر کرونا  داده شد. و پیش بینی جنگ یا واقعه ای در آینده نامعلوم  که چقدر کشته و مجروح خواهد داشت . که خوشبختانه همه نادرست از آب در می آیند . یا با اشاره به جنگ و بیماری و حوادث گذشته ، آینده شومی برای بشر پیش بینی می کنند . اما چرا اینگونه ؟

1- عده ای فکر می کنند با یک کاسه ماست ( علم محدود در رشته ای خاص) می توان یک دریا دوغ درست کرد .

2- پشت سر اینگونه ادعاها اکثرا منافع سیاسی اقتصادی شرکت و بنگاهها پنهان است .

3- عده ای آگاهانه ، دست به اینکار می زنند ، تا مدتی سوار موجی شوند که خود بوجود آورده اند. تا طوفانی نباشد هنرنمایی مرغ طوفان دیده نخواهد شد ، گرچه این طوفان به قیمت جان و مال هزاران نفر تمام بشود .

بدتر از این سه گروه فوق ،  روزنامه ها و خبرگزاری و خانه خراب کن تر اینها نقش افراد در فضای مجازی است (که برخلاف خبر و روزنامه ناخواسته به گوشی تان می آید)  که بی خبر از  صحت و سقم  اینگونه ادعاها ، آرامش روانی افراد جامعه را به یغما می برند .

مولوی به حق گفته :

از شب چه خبر باشد مر مردم خوابی را

مرد سخن را چه خبر از خمشی همچو شکر

می گوید کسی که خفته از شب خبر ندارد ، اما این قوم در بیداری هم از روز و شب خبر نداند. مرد سخن در مصرع دوم جنبه منفی دارد یعنی کسی که به حرف مفت زدن عادت دارد از شیرینی خاموش بودن خبر  ندارد.

اما بهتر از مولوی نمی توان اینگونه « دانش ِ کارشناسان» را وصف نمود:

صد هزاران کشتی با هول و سهم

تخته تخته گشته در دریای وهم

در این دریای وهم ، صد هزاران کشتی بس عظیم و سهمگین ، تخته پاره گشته اند

یا به گفته حافظ از خودشان هم خبر ندارند چه برسد به پیش بینی شان.

آخر به چه گویم هست از خود خبرم چون نیست

وز بهر چه گویم نیست با وی نظرم چون هست 

حال روز اینان را سعدی بخوبی توصیف نموده :

متقلب درون جامه ناز

چه خبر دارد از شبان دراز

متقلب ( از این پهلو به آن پهلو شونده)  در جامه ناز ، کجا خبر از شب های سخت بینوایان دارد.

بقول ه ا سایه:

دردا و دریغا که در این بازی خونین

 بازیچه ی ایام دل آدمیان است

دردا که طبیب صبر می‌فرماید

طبیب راه نشین

کسانی که بهره ای از علم پزشکی نداشتند ،  بر سر گذر مردم می نشستند و به معالجه  بیماران می پرداختند . از زمان های قدیم بوده و جالینوس به این « اطبا» به دیده تحقیر  می نگریسته . حافظ و سعدی ظاهرا با اشاره بنظر جالینوس گفته اند:

طبیب راه نشین درد عشق نشناسد

برو به دست کن ای مرده دل مسیح دمی (حافظ)

متاع من که خرد در بلاد فضل و ادب؟

حکیم راه نشین را چه وقع در یونان؟ (سعدی)