خوش بینی یا بدبینی در شعر سعدی و مولوی
بدبینی چیست؟( به لاتین pessimist )
من که بر درد حریصم چه کنم درمان را (سعدی)
درک منفی و دلسرد کننده، ناامید و مأیوس از وقایع و اتفاقات؛ منفعل بودن و به دنبال مقصر گشتن، تصویر سازی طولانی مدت و غیرواقع بینانه از شکست، اعتماد به نفس پایین همراه با گفتگوی درونی یا بیرونی منفی که اوضاع را بدتر هم می کند.
خوش بینی چیست؟(به لاتین: pessimus)
مرغ آبیست(مرغابی) چه اندیشه کند طوفان را (سعدی)
اعتقاد به اینکه علی رغم مشکلات و سختی های موجود، اتفاق های خوبی در راه است. خوش بینی دقیقاً نقطه مقابل بدبینی است. همه ما افرادی را دیده ایم که چگونه با تلاش و خوشحالی بر چالش ها غلبه می کنند. افراد خوش بین از موقعیت های سخت برای توانمندشدن در مقابله با مشکلات و حل آنها استفاده می کنند. متأسفانه خوش بینی همیشه برای حل مشکلات کافی نیست. اما تفاوت در اینجاست که فرد خوش بین هنگام مواجه با شکست آن را موقتی در نظر گرفته و ناتوانی اش را بابت چنین شرایط و موقعیتی، مقطعی می داند و آنرا به همه مسائل تعمیم نمی دهد.
آن به در می‌رود از باغ به دلتنگی و داغ
وین به بازوی فرح می‌شکند زندان را (سعدی)
مولوی گفته:
گر تو باشی تنگ‌دل از ملحمه ( فتنه، شورش)
تنگ بینی جمله دنیا را همه
ور تو خوش باشی به کام دوستان
این جهان بنمایدت چون گلستان
ای بسا کس رفته تا شام و عراق
او ندیده هیچ جز کفر و نفاق
وی بسا کس رفته تا هند و هری(هرات)
او ندیده جز مگر بیع و شری( خرید و فروش)
وی بسا کس رفته ترکستان و چین
او ندیده هیچ جز مکر و کمین
خلاصه می کند که آدم افسرده را به بهشت هم ببری آن را زشت می بیند
گر بود فردوس و انهار بهشت
چون فسردهٔ یک صفت شد ، گشت زشت
( که خوانده می شود: چون فسردهٔ یک صفت شد . گشت زشت ،گر بود فردوس و انهار بهشت)
فرهاد عزیز
بسیار زیبا نوشتی
خداوند به شما و به قلم شما توان مضاعف بدهد