پردۀ ِ پندار

مردم(کارکنان) در مسیر گذر از وابستگی تا رسیدن به نقطه انجام وظیفه بطور مستقل ، چهار سطح رشد را پست سر می گذارند .

1- آغاز کنندگان علاقه مند ( شوق کار کردن دارند ولی دانش انان اندک است )

2- کار آموزان از خواب بیدار شده ( یادگیری کار را دشوارتر از آن می بینند که تصور کرده بودند) .

3- کارکنان توانمند ولی محتاط ( می دانند چگونه کار را انجام دهند ولی از کار کردن مستقل نگرانند).

4- کارکنان به خود متکی و توانمند ( با اعتماد، با انگیزه و برخوردار از مهارتهای لازم ).

نکته قابل توجه این است که هیچ فردی در همه کارهایش در یکی از سطح های یاد شده نیست . بنابرین هر فرد در هر زمان به الگوهای رهبری متفاوتی نیازمند است . 

مثلا یک پزشک  ، جراح خوبی باشد اما مُدّرس  خوبی برای دانشجویانش نباشد و همسر خوبی برای شریک زندگی اش نباشد ، پدر خوبی برای فرزندانش نباشد ، تاجر خوبی نباشد تا روابط عمومی خوبی داشته باشدو بیماران (مشتریانش) راضی نگه دارد. و بر عکس ممکن است همان پزشک همه این خصلت ها را داشته باشد اما جراح خوبی نباشد (که شغل اصلی خودش است)  . سایر مشاغل نیز چنین است . بدین جهت هیچکس از یادگیری و الگو داشتن بی نیاز نیست .

کسی که خود را بی نیاز از یادگیری می داند ، به رشد و تکامل خود پایان داده است .