حصار
آهنگ حصار (ای عاشقان ) از حسین علیزاده ( از لینک گوش کنید )
گفتگوی میلاد عظیمی با ه ا سایه
میلاد عظیمی : استاد ! من این بیت شما دوست ندارم؛
چندین که از خُم در سبو خون دل ما می رود
ای شاهدان بزم کین پیمانه ها پر خون کنید
به خصوص که بیت قبل از این بیت ، اینه :
زین تخت و تاج واژگون تا کی رود سیلاب خون
این تخت را بر هم زنید ، این تاج را وارون کنید
تلقی من اینه که به نوعی دارید به انتقام گیری و کینه کشی و خشونت دعوت می کنید . با اینکه غزل خیلی خوبیه ، این بیتها هم بیتهای خیلی قرص و قشنگی هستن ولی یک کراهتی در من به وجود می آره.
ه ا سایه : نه آقای عظیمی ! ... درسته این شعر در فضای انقلابی ساخته شده ولی هنوز انقلاب پیروز نشده بود (تاریخ شعر خرداد 1357 است) و هنوز شاه بود . در نتیجه دعوت به انتقام نبود.
همین جا بهتون بگم که آقای علیزاده یه آهنگی ساخته بود. یه کلام پا در هوایی روی این آهنگ گذاشته بودن . من دو روز با خودم کلنجار رفتم که به علیزاده بگم یا نگم. بالاخره به علیزاده گفتم حیفه این آهنگ. اسم آهنگش بود «حصار» . کار خیلی قشنگی هم بود . اون موقع خانم علیزاده زندان بود و این بیت به این موضوع اشاره داره که دارم. براشون یه فال ِ خوب می زنم :
دیدم به خواب ِ نیمه شب خورشید و مه را لب به لب
تعبیر این خواب عجب، ای صبح خیزان ، چون کنی
آره ... حالا اون بیت این طور شده ولی یه بیتی هست تو این غزل :
دیوانه چون طغیان کند، زنجیر و زندان بشکند
از زلف لیلی حلقه ای در گردن مجنون کنید
واقعا این بیت حالت انقلابی نداره ؛ یه نوع مدارا توش هست که برای آرام کردن مجنون ، زلف لیلی رو به دستش بدید.
منبع : کتاب پیر پرنیان اندیش ص 707
