پردۀ ِ پندار

از کتاب پیر پرنیان اندیش (ه ا سایه)

خوشبختانه اینکه صوفیه منو تسخیر نکردند،یه مقدار به این علته که من همیشه به یک وجه دیگه کار توجه داشتم؛ به این معنی که با خودم می گفتم این حرف بوالحسن ( خرقانی) که " هر که به سرای ابوالحسن در آید نانش دهید و از ایمانش مپرسید" ، یعنی اگر کسی اومد و پنهان نکرد و گفت که من ایمان ندارم، دین ندارم، نباید بهش نان داد؟...البته به گمان من بوالحسن به چنین کسی نان می داد ، اما از ایمانش مپرسید یعنی چی؟ بعدش هم ،آنکه نزد خدا به جانی ارزد ، نزد بوالحسن به نانی ارزد؛ همین جا روی "نان" هم باید توقف کرد! به نانی ارزد؟... به جهانی ارزد! (با لحنی قاطع و موکد می گوید .) هر انسان معادل تمام جهانه، قیمت آدمی ، ساده ترین و فقیرترین آدم چه از نظر مادی فقیر باشد و چه از نظر معنوی ، معادل دستگاه ِ به این عظمته . معادل همۀ هستی ِ ...

یه بار در جوانی یه چیز خوندم که هنوز هم یادمه ... آمریکایی ها اومدن حساب کردن که هر انسان چقدر می ارزه؟ به این نتیجه رسیدن که 12 دلار ، این مقدار آب داره ، منیزم داره ، کلسیم داره، زهرمار داره، فلان و فلان؛ بعد قیمتو حساب کردن و شد 12 دلار. این آدم 12 دلاری می تونه انیشتین باشه،خواجه حافظ شیرازی و حکیم ابوالقاسم فردوسی باشه! تنش 12 دلار مواد داره . خُب این یک نگاهه به انسان و قیمت اون، که طرفدار هم می تونه داشته باشه و داره البته .